DOUR

Jup. Het is toch wel leuk om even iets reportage-achtigs te plaatsen over mijn festivalbelevenissen van deze zomer. Le festival Dour, zoals de Belgen het zeggen was de aftrap, en daarvoor reisden we af tot diep in Wallonië.

“We” zijn een paar mensen van Azarius; en dan degenen die toevallig wel van een feestje houden, of van winkeltje spelen. Dat laatste konden we naar hartelust want dankzij het repressieve drugsbeleid van onze zuiderburen was er 24 uur per dag een enorme vraag naar straffe energiepillekes, trippy zaadjes en zelfs ordinaire lollies met hennepsmaak. Werken geblazen dus.
De Belgische keuringsdienst van Waren kregen we ook nog op bezoek, vergezeld van 6 politiemensen. Want ja, een stel Nederlanders met een shopje waar het stormloopt, met fluoriserende paddestoelen erin, en waar de vlag van Amsterdam bovenop prijkt… Dat kan toch niet missen. Maar helaas, de gezochte balen met wiet en dozen vol paddo’s hadden we toch maar thuisgelaten. Ondanks dat we ons aan de wet hadden gehouden kregen we een middag lang gezeik over etiketjes en notificaties van de verkoop van producten. En daarbij een boete. Grrr.

Gelukkig was er ook veel om van te genieten (als je tenminste kon wennen aan de alomaanwezige stank die werd veroorzaakt door de modder/mestbodem, pies, bier en wat al niet meer (wat betreft leefkwaliteit, Lowlands is hierbij vergeleken een hygienisch paradijs). Maar over paradijs gesproken, er was wel een superfijn meer om in te zwemmen (oftewel douchen). Ook waren er wel mogelijkheden genoeg om zelf drank en boodschapjes naar binnen te smokkelen, dat maakte het leven toch zeker draaglijk.
En tot slot de musique (ja ik ben weer helemaal fan van de franse taal ).
Hoogtepunten pour moi: RJD2, Kid606, Venetian Snares, dj Shadow, Dave Clarke, Mud Flow, Amon Tobin . Vooral bij de electronica bleek het publiek heel anders te zijn dan in Nederland, hier gaat men doorgaans niet veel verder dan meeknikken, af en toe een voet verplaatsen en zo nu en dan een vingertje in de lucht. Op Dour ging het dus LOS, bij Dave Clarke was zelfs het dak er al af voordat hij aan zijn set begon!