Het voorproefje

Na weer anderhalf jaar gelukkig en wel te zijn geweest met Nederland als thuisbasis, werd het toch weer tijd voor een nieuw reisplan (vorig reisplan: zie India, Sri lanka, Nepal). Niet dat het langzaamaan weer begon te kriebelen ofzo, nee de kriebels waren er al sinds ik leerde dat de wereld iets groter is dan alleen ons land. Echter er kon pas worden toegegeven aan de alomaanwezige kriebels nadat ik m’n diploma had behaald. Dat liep volgens de planning dus nu is het tijd voor die lang van gedroomde reis door het woeste, gevaarlijke en vast ook zeer gewelddadige maar o zo backpackersvriendelijke en adembenemend mooie Zuid-Amerika.

Ik zou er graag alvast in het kort wat over vertellen, maar het is eigenlijk altijd moeilijk om over een heel continent in een keer iets zinnigs te zeggen; sterker nog, het is eigenlijk niet te doen. Vrijwel ieder land alleen al lijkt vol contrasten te zitten. Ga dus maar gewoon even googlen offlickr-en naar wat fotomateriaal en dan kun je haast niet anders dan tot de conclusie komen dat Zuid-Amerika ongelofelijk veel moois te bieden heeft. En dat er mensen zijn die echt ongelofelijk goed kunnen fotograferen, dat ook.

Maar goed, wat wil ik daar gaan uitspoken?

Mijn doelen zijn als volgt: in de eerste plaats hoop ik de Spaanse taal voor een flink eind onder de knie te krijgen zodat ik voortaan kan flirten met driekwart van de wereldbevolking (Chinees wordt de volgende stap). Verder ga ik ondervinden of ik enigzins met kinderen kan omgaan als vrijwilliger bij EcuEVP, een opvanghuis voor straatkinderen in Ambato, Ecuador. Handig voor de family planning. Ook zal ik mijn skills op de proef stellen wat betreft: surfen op de golven van de Grote oceaan, salsadansen, lange bustochten overleven, vegetarisch eten op een continent dat draait op dood beest, malariamuggen uit m’n buurt houden, carnaval vieren volgens Braziliaanse traditie enzovoorts.

Dingen die verder bovenaan de verlanglijst staan zijn couchsurfen, onderzoeken hoe lichaam en geest funtioneren na het drinken van ayahuasca (of eventueel het eten van de magische cactus), een handje meehelpen bij het inkleuren van een sloppenwijk, NGO’s en indianenstammen bezoeken en de vele tips opvolgen die ik heb gekregen over Peru, Bolivia, Brazilië en Argentinië. Via de link bovenaan de pagina vind je mijn route, maar die staat geenszins vast dus de kaart geeft slechts een globaal idee van de plaatsen waarover ik later zou kunnen gaan berichten.

Alle gekheid op een stokje, ik heb gewoon heel veel zin en ben zodoende op voorhand al extra gelukkig. Gelukkig omdat ik de komende 5 maanden heel veel vrijheid kan ervaren, plus een heleboel andere dingen die niet in geld (om maar iets te noemen) zijn uit te drukken. De wereld is groot en klein tegelijkertijd en dat zal me altijd fascineren. Misschien is dat waarom ik steeds weer in het vliegtuig stap? Heel slecht voor de klimaatverandering, dat wel, dus de volgende keer ga ik per schip, houd me er maar aan!