Ecuador: Het bos in

Entonces, dus, er was weer eens een feestdag op maandag (de onafhankelijkheidsdag van Ambato) waardoor we drie dagen weekend hadden. Net genoeg tijd om af te reizen naar de jungle. Het meest westelijke stuk Amazone bevindt zich in het oosten van Ecuador, hier het het el Oriente. Ongeveer 7 uur met de bus kostte het om in Ahuano te komen. In dit jungledorpje zou zich een lodge bevinden waar je redelijk goedkoop kunt slapen, eten en een tocht boeken. Volgens onze Duitse vrienden en tipgevers (type: bergbeklimmer) moesten we er met een longtailboot heen. In een van deze canoas zat een Europese vrouw en wij klommen in dezelfde boot. De bestuurder, Luis, bleek haar man te zijn. Toen we bij de lodge kwamen bleek deze vol te zijn, geen probleem volgens Luis, kom maar bij ons overnachten. Luis en Carmen bleken net bezig te zijn hun huis om te bouwen tot eenvoudige lodge, een of twee weken later wilden ze open gaan. We waren helemaal in onze nopjes, er werden klamboes opgehangen, eten klaargemaakt, helemaal fijn. De volgende dag gingen we met Luis het bos in, want hij is gids. Het enorme stuk jungle is van zijn oom, en van die oom heeft hij veel geleerd, van werkelijk iedere plant, boom of insekt weet ie wat het is en waar men het voor gebruikt. Zo zijn er allerlei bomen waarvan het sap een geneesmiddel is tegen kanker, rugklachten of zelfs een middel voor anticonceptie (voor vrouwen, 1x per jaar gebruiken). We hebben aan lianen gezwaaid en bij een waterval gezwommen.

De twee hebben ook een tuin waarin vanalles groeit: kaneel, fruit zoals de guaba, een vijver vol met tilapia´s en drie schildpadjes, en jawel… ayahuasca. Die avond werd het voor ons klaargemaakt, want volgens mij vond Luis het erg leuk dat we geïnteresseerd waren. Normaal gebruiken ze het alleen wanneer iemand genezen moet worden, en dan is de oom van Luis er ook bij. Ze noemen hem niet een sjamaan maar hij weet dus wel erg veel, een soort kruidendokter is het geloof ik wel.

’s Avonds tijdens ons avondeten (yucca, bonen, rijst en salade) stond het brouwsel van yage (B. caapi) en chaliponga te koken. Het eindigde als een cafe latte-kleurig sapje dat naar mijn idee ook ergens naar cappuccino smaakte maar verder vooral keihard de keel open brandde en de mond in 1 seconde gortdroog maakte. We kregen wat limoen om dat alles te verzachten. Toen gingen we buiten in het donker zitten om te luisteren naar de kikkers, de insecten, krekels en andere junglegeluiden. Carmen nam geen ayahuasca en bleef erbij om een beetje voor ons te kunnen moederen. Na enige tijd moest ik overgeven, dat is vrij normaal. Ik voelde me zeer en zeer opgelucht, een heel stuk lichter in het algemeen zou je kunnen zeggen. Noortje en Luis bleven gewoon zitten. We vroegen steeds aan elkaar of we al anaconda’s hadden gezien, want hallucinaties van slangen en andere jungle-geesten zijn het meest gebruikelijk. Onze perceptie veranderde wel: de lucht, die nog niet helemaal donker was, leek te gaan trillen en uit gekleurde blokjes te bestaan. De andere dimensie hebben we uiteindelijk alleen gezien met onze ogen dicht. Noortje zag vooral insecten. Ze heeft ook redelijk veel gehuild, maar wist slechts gedeeltelijk waarom. Luis kwam aanzetten met een mengsel van eau de cologne en gember, zette zijn lippen bij haar kruin en letterlijk en figuurlijk zoog hij haar hoofd leeg. Bij mij en Carmen deed hij hetzelfde. Hij zei tegen Noortje dat haar hoofd zwaar was en het mijne licht. Mijn closed eye visuals bestonden vooral uit kleuren, bessen, bloemen en veel geometrische vormen en patronen in kleuren zoals paars en roze. Later in mijn bed zag ik ook nog kindertekeningen, clowntjes en speelgoedtreinen. Het leek wel kerstmis 🙂 Geen anaconda’s, slangen, tarantulas of sprekende planten, maar interessant was het wel.

Die nacht kon ik niet slapen, maar dat gaf niet, de hele jungle is zo gaaf en zo anders dat ik het eigenlijk zonde vond om te slapen. Deze nacht dacht ik na over wat Luis had gezegd, en er klopt wel iets van. Als ik op reis ga heb ik veel minder zorgen dan normaal, en dat spiegelt zich in de hoeveelheid bagage die ik meeneem: eigenlijk alleen het hoognodige. Tijdens de jungle trip was ik bijvoorbeeld mijn handdoek, zonnebril, slippers en water vergeten (ahum, juist het hoognodige;-))

De volgende dag moesten we alweer terug naar de stad die uitpuilt van de bussen, taxi’s, lelijke betonnen huizen en mensen die 7 dagen per week proberen geld te verdienen. Helaas. Ik ga terug in de tweede week van december. Inmiddels heb ik al een groep mensen verzameld die dan meewillen, dus aan gezelligheid zal het ook dan niet ontbreken. Ook ga ik opnieuw ayahuasca nemen, dit keer ietsje meer, en de oom van Luis zal er ook bij zijn. Heel spannend, misschien dat het bij mij dan wel een meer therapeutische werking voor de geest zal hebben, want ik vermoed dat ik dat toch wel kan gebruiken.