Ecuador, Peru: Nieuws van onder de zon

Een verzameling van gebeurtenissen die de afgelopen twee weken hebben plaatsgevonden: m’n retourtripje naar de Ecuadoriaanse jungle, een paardrijtocht in zuidelijk Vilcabamba en interessante ontmoetingen vlak voor en over de grens met Peru, een bijna-beroving, een geweldig kerstfeest, en chillen in het eigenaardige badplaatsje Huanchaco… Ik zal het een en ander uitlichten.

Rumble in the jungle

Voor een paar dagen gingen Shannon en ik weer naar Ahuano, waar Luis en Carmen ons met boot en al stonden op te wachten. Weer was het een geweldige tijd, waarin we helaas vergezeld waren van weer andere, zo mogelijk nog agressievere muggen waar mijn enkels nog steeds van nagenieten. We waren nog niet binnen of Luis dook de tuin in om even later terug te komen met een zeer uitzonderlijke nachtkikker (foto). De volgende dag gingen we een hele dag de jungle in om weer vanalles te leren en te zien.

Ook ontmoetten we familie van hem die samen met nog 5 andere families een communidad vormen; ze leven heel basic in bamboe huizen, leven van hun plantage waar yuca, banaan, ananas, lemongrass, papaya, suikerriet, guava en nog veel meer groeit. Palmen gebruiken ze ook als voedsel, maar ook om manden van te vlechten, hun dak van te construeren, de vezels dienen als supersterk touw en zo gaat de lijst nog door. Ik geloof dat ze alleen rijst en zout hoeven te kopen…! ’s Avonds was het weer tijd voor een ayahuasca ceremonie, dit keer met de aanwezigheid van sjamaan Pancho, de oom van Luis. Hij heeft me wat adviezen gegeven om mijn energiepeil omhoog te brengen en heeft een rituele ‘schoonmaak’ uitgevoerd. En ik denk dat het heeft gewerkt, want sindsdien voel ik me erg goed, ook in de bergen. Ook het eten hier brengt mijn maag niet van streek, wonder o wonder.

Verder hebben we een opvangcentrum bezocht waar men exotische dieren onderbrengt die voor export en verkoop bestemd waren. Superveel papagaaien, schildpadden, aapjes, een doorgedraaide puma, heel sneu… Hier krijgen de dieren een soort training zodat ze, indien mogelijk, weer terug kunnen in het bos om voor zichzelf te zorgen. En, we hebben de Rio Napo afgevaren in rubberen autobanden, wat mij betreft de meest relaxte manier van reizen die ooit is uitgevonden!

Richting Peru

Met relatief relaxte bussen reisde ik door naar Peru, met een tussenstop in Vilcabamba, waar ik voor het eerst in mn leven op een paard door de bergen ben vervoerd. Erg leuk, ondanks mijn desinteresse voor paarden. De rit was nauwelijks te onderscheiden van het reizen per kameel, en die vind ik wel super dus vanaf nu het peerd ook!

Een andere ietwat merkwaardige ontmoeting hadden mijn Duitse reisgenootje en ik in Loja, de laatste stad voor de grens. We zouden daar ’s avonds laat een bus nemen en hadden daarom tijd om de stad te bezichtigen. Toen kwamen we twee jongens tegen die ook voor een fundación met kinderen werkten en net kerstvakantie hadden… tijd dus om een biertje te drinken enzo. We vroegen ons de hele tijd af of ze niet echt meer van ons wilden, want de mannen zijn hier zelden te vertrouwen wat dat betreft. Maar het was heel gezellig en ze hebben supermooie liedjes gezongen met begeleiding op de gitaar. Vreemd werd het pas toen een van hen, Juan-Andres wilde gaan douchen, wat problematisch was omdat er tijdelijk geen water was in hun stadsdeel. Het moest toch gebeuren omdat ze ’s avonds nog uitgingen en dus reden we met de auto naar een motel waar hij de badkamer even zou gebruiken. Wij mee, en wat bleek? Een motel speciaal ingericht voor een paar uurtjes plezier voor twee, inclusief spiegels overal, minibar, een badkamer met blauw licht (?) en kerstdecoraties!! Nog nooit heb ik zo gelachen om een hotelkamer, en het was in elk geval goed voor wat fotomomenten. Gelukkig hadden de jongens wel door dat we toch liever onze bus gingen hale,n dus binnen de kortste keren reden we richting het busstation…

Heavy shit