Het is niet moeilijk om hier in Buenos Aires de hele dag rond te lopen met een glimlach op mijn gezicht. (De hele dag wil overigens zeggen, gedurende de tijd dat ik wakker ben.) Ik moet lachen om mijn nieuwe vrienden in het hostel die elke avond mee uitgaan en de volgende ochtend met pijn en moeite om 8 uur opstaan voor vijf uur lang Spaanse les. Ik moet lachen om het Engelse stel dat ons meesleepte naar de beste restaurants van de stad, en waarmee ik voor een keer non-vegetarisch heb gegeten: je kunt immers Argentinië niet verlaten zonder een decent steak-experience. Ik moet lachen om Alex die me meesleepte naar de Filosofiefaculteit waar we onvoorbereid een college volgden, zittend op de grond, maté drinkend en chocola etend. Ik moet lachen om de pretentieuze nachtclubs met jaren ´80 en ´90 muziek, de hopeloos slechte versierpogingen van de Argentino’s, travestietenshows, ontbijtjes in het vroege ochtendlicht. Ik moet lachen om mijn laatste date, die trots als een pauw rondrijdt in wat hij noemt een vintage-auto: een superkleine rode Fiat uit 1968.
Buena onda
En mocht me het lachen af en toe even vergaan, dan zijn er altijd vele deciliters goede wijn, tangoshows op straat, winkels vol met de gaafste (tweedehands)kleding, geweldige musea, het mooie Recoleta-kerkhof, de beroemde wijk La Boca, het hippe Palermo en overal una buena onda: een goede vibe.
De vibe is zo goed, de stad zo mooi en de mensen zo vriendelijk dat ik erover denk hier heel snel terug te komen, voor een stukje studie aan de Universidad de Buenos Aires: politicas de migraciones internacionales. Komende maandag stap ik op het vliegtuig naar Nederland, daar ga ik er eens rustig over nadenken…
Deze afsluiting is niet in de laatste plaats tekenend voor mijn verblijf hier: dit continent heeft een grote indruk bij me achtergelaten, groter dan ik had verwacht. Ik voel op dit moment al dat voorgoed afscheid nemen niet gaat lukken, hoe en waarom precies, dat heb ik nog niet op een rijtje. Zoals alle aspecten van het Latijns-Amerikaanse leven is het een kwestie van gevoel, vermengd met spontaniteit en waardering voor al het mooie in het leven.
world pieces 
Stiekem ben ik heel benieuwd wie mijn blog de afgelopen tijd hebben gelezen… Als het niet teveel moeite is, drop even je naam in de replybox, dank!
Tchau, Jakobien
Jaaa, ik heb je telkens gelezen en gevolgd op avontuur perplane, boot of anderszins. Maar dat wist je al, stiekemweg ben ik ook benieuwd. Wie volgt…..?
Mama
*drop*
maar je kent m’n naam toch al?
Hallo Jakobien,
Een goeie terugreis! Ik heb je wekelijks gevolgd hoor en het was erg leuk je belevissen te lezen.
Lia
Hey jak, ’t was leuk om je weer ff te spreken over de skype-o-foon.. tot snel!
Ik heb je absoluut gevolgd en heb erg genoten van je verhalen!!!
Jeetje, je gaat nu alweer naar huis, wat is dat snel gegaan zeg. Komt er nog een Flickr update van al je foto’s?
En kom je nou ook snel naar Canada? 🙂
We moeten snel eens bellen of webcammen zodra je weer in Nederland bent!
Een hele goede terugreis gewenst!
Natas
ik lees je 🙂
Hoi Jako,
Hier bij Azarius hebben we ook af en toe je blog gelezen. En Berend heeft op je fiets gepast.
Tot snel!
Sanne
Zeker gelezen hoor maar ben niet zo’n poster. Snel gegaan zeker? maar wel veel lol zo te lezen!
Ik heb het ook allemaal gevolgd. Thanks voor de mooie verhalen 🙂
Alles gelezen, onder de baas z’n tijd. 😉 Maar net als nu wist ik niet altijd iets bijdehands te schrijven. Geniet van je laatste dagen! Nederland is veel te koud en nat voor de tijd van het jaar, en ook het politieke klimaat is nog steeds waardeloos. Gelukkig kun je bij thuiskomst wel nog legaal een bakje paddenstoelen aanschaffen. Wat dat betreft is er sinds je vertrek gelukkig weinig veranderd. 🙂
Oeps, ik had het verkeerd gelezen. Dacht dat je aanstaande maandag terug zou komen, niet afgelopen maandag.
Welkom terug dan maar!
sjors leest stiekem ook mee 🙂