Al vaak hebben we op het werk met onze handen in het haar gezeten als er weer eens vlak voor het online gaan van een nieuwe website de internetverbinding het een paar uur voor gezien houdt, of erger nog, de stroom helemaal uitvalt.
De wijk waarin we zitten, Palermo Hollywood klinkt weliswaar hip en hedendaags, maar eigenlijk is het oude stadswijk die niet berekend is op het huidige aantal bewoners. Wanneer men op een warme dag overal tegelijk de airconditioning aanzet, klapt het electriciteitsnetwerk eruit. En zit iedereen alsnog te zweten. Zo is ook heel af en toe het water wel eens op, of wil het internet ineens niet meer.
De kabelbedrijven zijn niet van de meest servicegerichte soort hier: ze sluiten de verbinding ook gewoon af en beweren dat je nog nooit een factuur van ze betaald hebt. En dan kost het dagen om ze aan het verstand te brengen dat ze ons nog nóóit één factuur gestuurd hebben en dat ze dankzij hun eigen fusie met een ander bedrijf het voor elkaar hebben gekregen onze maandelijks overgemaakte betalingen nergens te administreren.
“Eigen schuld”, moeten onze Nederlandse klanten vast al eens gedacht hebben wanneer we weer eens deadlines over het weekend heen proberen te tillen, “dan moet je maar niet in Argentinië gaan zitten”.
Maar kan het nog gekker, drie dagen nadat AtoBiz het bovenstaande overkwam, slaagde het electrabedrijf erin om tijdens onderhoudswerk (in het weekend, aan kabels die je open en bloot aan de buitenkant van het pand aantreft) urenlang 380 volt door onze kabels te jagen. Hoe in vredesnaam…? Mijn collega’s troffen lampen die vanzelf aan waren gegaan, warm water uit de koude kraan, de koelkast die zichzelf staat op te warmen, computers met doorgebrande voedingkastjes en vijf monitoren die regelrecht naar de vuilophaal kunnen.
Enfin, het beste excuus ooit om de deadlines bij de Nederlandse klanten nog eens vooruit te mogen schuiven. Maar, het met de handen in het haar zitten begon toen eigenlijk pas net. Eerst was er de verzekeringsmaatschappij die je zes keer doorverbindt en dan nog niet thuis geeft. Toen het electrabedrijf dat geen aanstalten maakt de betreffende kabelverbinding iets veiliger te maken. Daarna het niet weten of je nou als eerste een advocaat in de arm moet nemen, een elektriciën de schade moet laten opnemen, of misschien wel aangifte moet doen bij de politie. En dan nog de collega’s die ineens geen computer meer hebben, en de server met veel belangrijke bestanden die op sterven na dood is door de klap.
Mercedes, onze speciale buurttante die we regelmatig bezoeken voor een hapje gezond eten en wat kletspraat, is naar eigen zeggen spiritueel aangelegd (ze doet een Reiki cursus) en beweert dat er op dit moment in de hele omgeving een slechte energie heerst. Misschien wel in het bijzonder gericht op alles wat met technologie te maken heeft. Een vriendin van haar bijvoorbeeld, had een jongen laten komen om iets op de computer te installeren of repareren, en die bleek na afloop behalve haar een veel te dikke rekening voor te leggen ook de harde schijf te hebben verwisseld voor eentje met minder capaciteit. Mercedes raadde ons aan om rustig door het leven te gaan, net als zijzelf, en ze zou voor ons een papiertje instralen met goede energie.
Dat advies van haar hebben we uiteindelijk vandaag, vrijdagmiddag, maar opgevolgd. Zittend in de tuin met een biertje erbij. Iets minder koud dan normaal, dat wel, omdat het electrabedrijf de kabel zomaar spontaan is komen repareren en daarom de stroom er weer éventjes een paar uurtjes af moest.
world pieces 
Reageer op deze post