Argentinië heeft voor alles en iedereen een dag. Als je binnen een hokje valt, en wie overkomt dat niet, dan heb je je eigen dag. Zo door het jaar heen beleven we bijvoorbeeld de dag van de Student, het Straatdier, de Vriend, de Luchtmacht, de Migratievogels, de Inheemse volkeren, de Nationale parken, de Schilder, de Meester/Juffrouw, de Lente, enzovoorts. We worden er bijna moe van.
Bovendien gaan veel dagen vergezeld van verplichtingen: je móet bij je moeder langs op moederdag, je móet éigenlijk je vriendin bloemen cadeaugeven op de Dag van de Lente, je moet je juffrouw feliciteren op haar dag en je vrienden verwachten dat jullie gezamenlijk ergens gezellig gaan dineren op Vriendendag (wanneer alle restaurants uitpuilen en je nergens een reservering kunt krijgen omdat het dus Vriendendag is, en ook niemand die het in z’n hoofd haalt eventueel de dag ervóór of erná met z’n vrienden uit eten te gaan).
Heel belangrijk schijnt het ook te zijn om via MSN, Facebook en welk ander sociaal netwerk dan ook alle moeders, studenten of vrienden een hééél fijne dag toe te wensen.
En in werkelijkheid zijn er nog veel meer dagen dan wij beseffen en dat de massamedia ons doen geloven. Check bijvoorbeeld deze dagen die het ministerie van milieu en duurzame ontwikkeling heeft vastgesteld maar eens (hoewel sommige internationaal erkend zijn). Het is niet te geloven, er zijn jaarlijks alleen al vier dagen aan vogels gewijd!
Waarschijnlijk denkt men dat elk issue z’n eigen dag het bewustzijn onder de bevolking bevordert, maar ik weet één ding zeker: het laat de bevolking murw achter. Ze weten niet meer wannéér het nu welke dag is en omdat er zoveel nationale “speciale” dagen zijn, worden de internationale dagen zoals Wereldaidsdag, Wereldvoedseldag en de Dag van de Vrede ook met beduidend minder enthousiasme ontvangen. Ook jammer.
Wat voor dagen zouden er in Nederland bestaan, vraag ik me af? Misschien de dag van de Kraker, de dag van de Kitesurfer, de dag van de Gezondheidswerker, de dag van Extreem rechts, de dag van de Gouden Kabouter, de dag van het Geschiedeniscanon, Twitterdag… Misschien zou je wel kunnen zeggen dat in plaats van dat Nederland hieraan dágen wijdt, men werkt met festivals en events? In ieder geval geeft dat meer participatie, meer entertainment en meer ontmoetingen. Een dag alleen, ook al organiseert de overheid soms wel bijbehorende evenementen, blijft nogal vrijblijvend. Hier komt het neer op: je koopt een bosje bloemen of gebak en viert het met je gezin binnenshuis, maar je gaat er niet de straat voor op, en als het toeval het wil wordt er even gesproken over wát deze dag precies zou kunnen inhouden. Oftewel, de dagen maken geen mens bewuster van de CO2 uitstoot, van de schendingen van mensenrechten, van de honderden hectares bos die elke zomer afbranden. Nee, daarvoor moet toch echt het zien en het voelen dichterbij gebracht worden, men moet meer gaan ervaren. Een ware uitdaging, die net even iets verder gaat dan officiële landelijke dagen benoemen en die (zonder overtuiging) onder de aandacht brengen.
world pieces 
op je werk niet world usability day vergeten he: http://www.worldusabilityday.org/ 12 nov.
Opzich zit er wel een goed marketing idee achter (denk ik) als je al het nieuws op een dag concentreert dan is de kans groter dat iemand meerdere malen met dezelfde boodschap in aanraking komt, en dus meer kans dat het ook blijft hangen. Terwijl als deze uittingen verspreidt over het jaar binnen komen ze snel weer verwaaien