Piece # 51 – We komen d’raan

Vrijdag is het zover, dan begint de Grote Reis. Het is een langverwacht moment voor ons allebei. Voor Ariel omdat hij voor het eerst het Europese continent gaat betreden en nu eindelijk al die Hollandse gebruiken en mensen waar hij over gehoord heeft op originele bodem gaat leren kennen. En voor mij omdat ik terugga naar het oude bekende, waar ik anderhalf jaar geleden fysiek afstand van gedaan heb, en geen idee heb hoe het nu zal zijn. Eigenlijk een reis naar het Nieuwe Oude Bekende dus.

We hebben flink aan voorbereidingen gedaan. Op een gegeven moment vroegen we ons zelfs af of we geen vaccinatie moesten halen, om je een idee te geven hoe compleet het voorbereidingstraject wel niet was.

Het begon met de tickets kopen. Klein detail: de vlucht bleek een overstap in de USA te hebben. En voor de USA (hoe lang of kort je er ook verblijft) hebben Argentijnen een visum nodig. Na veel scheldpartijen, belletjes en boze brieven (Airline en Reisagent hadden ons onvoldoende geïnformeerd) en uiteindelijk geen andere oplossing werd het volgende agendapunt een Amerikaans visum voor Ariel. Eerst moest hij nog het paspoort aanvragen. Na 2 maanden achterdochtig zijn (het duurde veel langer dan normaal en de autoriteiten hadden daar geen verklaring voor) viel eindelijk het paspoort op de deurmat. Toen volgden weer 2 maanden spanning omtrent het wel of niet toekennen van het visum. Dat wordt namelijk niet zomaar aan iedereen toegekend. Je moet met officiële documenten aantonen dat je niet eventueel stiekem in de VS zal gaan wonen. Op 3 december was daar eindelijk het verlossende woord, visum in de pocket (en 180 dollar uít de pocket).

Ondertussen moest ik ook een nieuw paspoort. Dat bleek een fluitje van een cent (hoera voor de Nederlandse ambassade). Daarna moest ik mijn Argentijnse verblijfsvisum verlengen. Omdat ik alle 66 benodigde papieren snel en efficiënt gefixed had (hoera voor mijn baas) was dat óók een fluitje van een cent.

De laatste fase Voorbereidingen is nu bijna afgerond: we hebben onderdak voor koningin Mandarina, ze heeft straks 2 vakantie-adresjes. We kochten, en blijven doorgaan met kopen, cadeaus voor Jan en Alleman. Overigens totaal geen probleem, dit agendapunt: het is een prachtig excuus om alle hippe weekendmarktjes leeg te kopen.

Nu rest ons nog afscheid nemen van vrienden en bekenden. Zij vinden namelijk ook dat de Grote Reis geen kinderachtige onderneming is, ze zijn heel nieuwsgierig naar de ongetwijfeld zeer groteske belevenissen die ons staan te wachten, en ze zeggen ons best te gaan missen (“Kerst en Oud & nieuw zullen niet hetzelfde zijn zonder Ari en Jak!”).

Vrijdag is de Grote Dag, hopelijk tot ziens aan de andere kant!