Piece #51 – The Big Trip

Na 25 extra reisuren en aangename kennismakingen met het relaxte 4-sterrenhotel bij Houston International Airport “George Bush” alsook de luchthaven van Miami, zijn we vorige week maandag weer gearriveerd in Argentinië. Thuis.

Nu de koffers eindelijk leeg zijn (vele pakken stroopwafels en Vincent van Gogh-mokken hebben respectievelijk buiken en eigenaren gevonden), onze zwarte koningin weer een beetje aan haar eigen huis begint te wennen, de airco nog steeds kapot blijkt, en wij weer aan het werk gegaan zijn, nu pas kan ik rustig terugkijken op onze Big Trip.

Zo vreemd als de sneeuw die maar niet wegging me toekwam, zo opvallend is hier het groen van de vele stadsbomen. Van min acht naar plus dertig plus, net als het verschil in kleur laat ook de temperatuur zich nergens ooit negeren.

Ik heb veel herinneringen mee teruggenomen. Van mijn vader en moeder die ons overladen hebben met grapjes, verhalen, emotie, kunst en eten. Van vrienden die ik wel of onverhoopt toch niet heb mogen ontmoeten, en nu al weer graag zou terug zien. Van alle soorten hollandse gezelligheid die Ariel nu – soms onder lichte dwang – ook heeft leren kennen. En het beviel hem goed: hij was al fan van stroopwafels, en nu ook van Van Gogh, van de kou, van fietsen, van Kudelstaart, van de H&M, van de Senseo, en zelfs van de NS (maar of ie het nou bijvoorbeeld ook van Balkenende zal worden?). Ik heb hem uitgenodigd een post te schrijven want hij kan het zelf natuurlijk veel beter vertellen dan ik. Wordt vervolgd.

Londen, tot slot, was prachtig. Daar konden we dankzij de ijzige kou verder experimenteren met multigelaagde kleding, foto’s maken ondanks gevoelloze vingers, het consumeren van enorme koppen koffie en fish ’n chips om op te warmen. Verder hebben we gecheckt waar Freddie (Mercury) woonde, een nieuw dieptepunt leren kennen betreft hotels, en allerlei gave dingen gezien in musea en op markten. Ook constateerden we dat de stad misschien wel multicultureler is dan Amsterdam; we hebben niet één londenaar gesproken en veel import-Londenaren afkomstig uit de rest van de wereld, inclusief Argentinië.

Ik wil jullie tot slot één ding niet onthouden: de lichtelijk overdreven metafoor waarmee de makers van The Simpsons ooit zijn gekomen, die het exquisiete gevoel omschrijft dat we aan deze vakantie over hebben gehouden: als een kers die ronddrijft in een hoed vol parfum.