Zoals een jungle een volledig ander ecosysteem heeft dan een woestijn, zo verschilt ook de menselijke fauna van deze stadsjungle van die van andere cosmopolitische centra. Zoals ik eerder schreef worden er in Buenos Aires beroepen uitgeoefend, die niet overal ter wereld bestaan. Sommige bestaan in een andere vorm, andere bestonden ooit maar zijn met het verstrijken van de tijd uitgestorven. Nog enkele voorbeelden.
Cartonero
Zodra de zon begint te zakken gaan overal in de stad de cartoneros aan het werk. Je ziet ze dan een enorme met een hoeveelheid karton, denk aan ongeveer 2 kubieke meter, in een piepklein karretje langs de drukke straatkant voorttrekken. Als het niet vanwege het formaat van het kartonpak was, zou je ze niet opmerken. De cartoneros zijn een stille, nederige opruimdienst. Cartonerofamilies bezitten paard-en-wagen waarmee ze aan het einde van ieders individuele verzamelrondes het karton de stad uit rijden. Ik kan het niet helpen, het geklak van de paardenhoeven in de vroege avond klinkt voor mij dromerig en geruststellend. Het is het geluid van romantische autenticiteit, misschien van een vroeger Buenos Aires, misschien van het zonnige platteland. Ik zou het direct missen mocht ik hier weggaan.
Foto: Tanoka
Taxista
Als het ergens niet aan ontbreekt in deze stad, zijn het wel taxistas. De stad is 24 uur per dag zwart-geel gekleurd van de taxi’s. Volgens Wikipedia telt Buenos Aires er zo’n 38.400. Wat kan ik zeggen over de chauffeurs? Als je ín de taxi zit zijn ze eigenlijk altijd heel vriendelijk. De meesten praten graag; over hun familie, over politiek, over de stad, het verkeer, over dat ze behalve taxista ook folklorista (folklorezanger) zijn. Ze hebben het ook graag over auto’s, maar niet met mij. Blijkbaar ben ik daar geen kandidaat voor. Als je niet in de taxi zit, dan komt de taxista eerder op je over als een hijo de puta. Eentje die zijn bolide er altijd nog even asociaal tussen duwt daar waar het eigenlijk niet kan, die anderen nooit voorrang verleent, die als eerste begint te toeteren zodra zijn voorganger bij groen licht niet binnen één seconde optrekt. Het is te verklaren: veel taxistas werken zich een slag in de rondte. Ze maken zulke lange dagen in deze genadeloze autojungle, soms wel 7 dagen per week, dat hun hersenpan vast in een schakelblok veranderd is. Een offer waar overigens een zeer behoorlijk inkomen tegenover staat, dat door deze mannen (vrouwelijke taxistas zijn er nog maar weinig) noodzakelijk wordt geacht om goed voor hun gezin te kunnen zorgen.
TIP: Gourmet Taxi is een vermakelijk blog waarvan de schrijfster twee jaar lang taxichauffeurs heeft gevraagd hen naar hun favouriete restaurant te brengen. Geeft bovendien een leuk kijkje in de wereld van de taxistas.
Parkartiest
De stad heeft een flink aantal parken en ruimschoots met groen beplante pleinen, en in de weekenden is het daar eigenlijk altijd feest. Ingrediënt nummer één is de braderie met kunstnijverheid en vaak ook vrijmarkt zoals in Nederland alleen op koninginnedag plaatsvindt. Het tweede ingrediënt zijn de parkartiesten. Op hippe plekken zoals Plaza Francia, San Telmo en Palermo treden er de hele dag door bands op: reggeae, tango, jazz, rock. Zeker geen pulp en alles mét versterkers.
Murga is ook een veelgezien fenomeen: een percussieband die non-stop een opzwepend ritme aangeeft, vergezeld van een grote groep jongeren die schijnbaar eenvoudige, traditionele danspassen uitvoert.
Gedichtenverkoper
Tot de parkartiesten behoort ook zeker de gedichtenverkoper: hij komt bij je langs terwijl je aan het chillen bent, en draagt een gedicht voor. Hiervoor kun je hem als je het mooi vindt, iets geven. Er zijn er ook bij die zelf gedichtenbundels in elkaar hebben gezet en deze voor een klein bedrag hopen te verkopen. Ariel en ik zijn beide best gevoelig voor dit soort kunstenaars in de marge, waardoor we inmiddels een kleine verzameling CD’s en boekjes van parkartiesten hebben aangelegd.
world pieces 