Het carnaval van Oruro: een parade van meer dan 36 uur achter elkaar, waar mensen naar kijken vanaf tribunes onderwijl elkaar natgooiend met waterballonen en gebruikmakend van spuitbussen met zeepschuim. De zoutvlakte waar iedereen het altijd over heeft: Salar de Uyuni.
Peru: Cusco, Inca´s en the big MP
Ongeveer een week ben ik nu in de omgeving van Cusco, de meest toeristische stad van Peru. Niet zo gek ook, met Machu Picchu aka "the big MP" op minder dan 50 km afstand. Lang heb ik getwijfeld of ik erheen zou gaan want ik ben hier niet speciaal gekomen voor de combinatie ruines-massatoerisme.
Peru: Just a brick in the wall
Stel je voor: een stad aan de kust, het strand totaal verlaten, stoffige wegen met riksja's en taxi's, oftewel bejaarde Toyotaatjes, en hier en daar een nog veel meer bejaarde Chevrolet uit de jaren '70 of omstreeks (enorm zijn die dingen). Er lopen overal honden. De meeste huizen zijn verwoest, anderen staan nog maar half overeind, er zijn veel tijdelijke bouwsels zoals houten hutjes, tenten en constructies van zeildoek.
Ecuador, Peru: Nieuws van onder de zon
M'n retourtripje naar de Ecuadoriaanse jungle, een paardrijtocht in zuidelijk Vilcabamba en interessante ontmoetingen vlak voor en over de grens met Peru, een bijna-beroving, een geweldig kerstfeest... Ik zal het een en ander uitlichten.
Ecuador: Ingeburgerd
Wat heb ik over Ecuador geleerd tijdens mijn inburgering? - Je moet mensen bij een eerste ontmoeting altijd een kus op de linkerwang geven, ook al weet je dat je de persoon nooit meer zal zien. Je hoeft dan niet je naam te zeggen. - Er zijn veel rare vruchten zoals de taxo, de guanabana, de tomate de árbol.
Ecuador: Het bos in
Het meest westelijke stuk Amazone bevindt zich in het oosten van Ecuador, hier het het el Oriente. Ongeveer 7 uur met de bus kostte het om in Ahuano te komen. Carmen en Luis hebben een tuin waarin vanalles groeit: kaneel, fruit zoals de guaba, een vijver vol met tilapia´s en drie schildpadjes, en jawel... ayahuasca.
Ecuador: La fundación
Fundación Don Bosco, zo heet onze werkplek. Het is een tehuis waar dagelijks 150 kinderen komen lunchen (een almuerzo oftewel lunch bestaat uit soep, rijst, kip/vis en groente/salade). De kids zijn tussen de 6 en 16 jaar en zijn schoolkinderen of werken in de stad als schoenpoetsertjes. Buiten de lunchtijden om blijven er een hoop om huiswerk te maken.
Ecuador: Hoofd in de wolken
Daar zit ik dan met mijn hoofd letterlijk in de wolken. Er valt op dit moment regen uit. Maar eigenlijk valt er geen peil te trekken op het weer hier in de Ecuatoriaanse hooglanden. In Ambato, de stad waar ik de rest van de maand woon en "werk" maakte ik kennis met mijn nieuwe gastfamilie.
Het voorproefje
Na weer anderhalf jaar gelukkig en wel te zijn geweest met Nederland als thuisbasis, werd het toch weer tijd voor een nieuw reisplan (vorig reisplan: zie India, Sri lanka, Nepal). Niet dat het langzaamaan weer begon te kriebelen ofzo, nee de kriebels waren er al sinds ik leerde dat de wereld iets groter is dan... Lees verder →
world pieces 