Stukjes uit mijn dagelijks leven, waar ter wereld dat ook moge zijn.
Vrijdagavond, kwart voor negen. Ik stapte de metro in samen met een behoorlijk aantal andere reizigers. Er stond een kleine man die gekopiëerde muziekdvd's verkocht die hij onderwijl afspeelde op een draagbare DVD-speler. Kindermuziek met een hoog irritatiegehalte, maar ja, zo'n man moet toch ook rondkomen.
Ik prees mezelf altijd gelukkig dat ik niet in Tokio (of Londen) woonde, en niet dat afschuwwekkende reizen als sardientjes in overvolle metro's hoefde te ondergaan. Met mannetjes die "helpen" de mensen naar binnen te stouwen. Vandaag was zo een dag waarop ik had gewild dat we hier van die mannetjes hadden.
Ik heb het geluk dat ik meestal midden op de dag met de metro reis en niet tijdens de spits wanneer de van 9 tot 6 gaargestoomde kantoorlui massaal een sprint naar huis trekken en zodoende de metrostations, wandelgangen, klappoortjes en de altijd heerlijk benauwde treintoestellen zelf overbevolken. Tokiotaferelen zijn geen onbekend verschijnsel zullen we... Lees verder →
world pieces 