Stukjes uit mijn dagelijks leven, waar ter wereld dat ook moge zijn.
Hoe je het ook went of keert, die stad heeft ook z'n grauwigheid. Na tien jaar betonstaren hebben mijn ogen zich ontwikkeld tot radars die continu de omgeving afspeuren naar kleur. Bomen, bloemen, pasgeverfde raamkozijnen: goed, maar niet afdoende.
In Vlaanderen geldt het principe van iedere stad z'n eigen trots, eh festival, al een aantal decennia en de Gentse Feesten spannen hier de kroon. Het volksfeest gaat al jarenlang steady. Zaterdag 14 juli was de aftrap en sinsdien ben ik bijna iedere dag in het stadscentrum te vinden geweest.
Ik prees mezelf altijd gelukkig dat ik niet in Tokio (of Londen) woonde, en niet dat afschuwwekkende reizen als sardientjes in overvolle metro's hoefde te ondergaan. Met mannetjes die "helpen" de mensen naar binnen te stouwen. Vandaag was zo een dag waarop ik had gewild dat we hier van die mannetjes hadden.
Overleven in Buenos Aires gaat een stuk makkelijker als je de juiste aanbevelingen krijgt: welke sportclub, welke visboer, welke kapper... Het niveau van een heleboel diensten varieërt zodanig dat je dikwijls van een koude kermis thuiskomt, daarom is het nuttig altijd eerst in je omgeving naar aanbevelingen te vissen.
Argentijnen hebben een ding gemeen met mijn oma, namelijk dat ze nogal van tradities houden. Vandaag is de dag waarop één van de vele jaarlijkse tradities plaatsvindt. Het is namelijk de Dag van de Vriend(in).
world pieces 