Piece # 108 – Het viooltje

Volgens mij bestaat er een illusie. We zijn met zoveel hoogopgeleiden, waarvan er veel een hippe baan zoeken met veel creativiteit en verantwoordelijkheid. Maar wat vraagt die baan eigenlijk precies van je? Moet je jezelf ombuigen, als een wilgetakje, net zolang tot het past? Bij mij was dat het geval.

Piece #107 – Koelkasten

Vier jaar geleden karakteriseerde ik de bevolking van de lage landen als koeltjes. Dat "koude" is eigenlijk een combinatie van een paar factoren, zie ik nu. Men is hier in het dagelijks sociaal contact minder saamhorig, minder spontaan en een pak individualistischer dan in Argentinië.

Piece # 9 – Waarheen, waarvoor?

Ik kan niet zeggen dat ik niet een beetje in de war ben geweest de afgelopen tijd. Ik ben hier nu twee maanden, maar het lijkt veel en veel langer. Zoals altijd was ik op zoek naar een doel, of meerdere doelen, om naartoe te werken en te leven. Alleen maar studeren, en de taal... Lees verder →

Piece #1 – Het Begin van mijn leven in Buenos Aires

De winter heeft Buenos Aires goed te pakken, het sneeuwt nog net niet maar een doordringende kou maakt zich van “ons” meester, elke dag weer. Het dikke wolkendek geeft de stad niet het mooie aanzien dat ik voor mijn aankomst op mijn netvlies had. Het is als zo'n doorsnee grijze februarimaand in Nederland: waterkou zonder kerstsfeer, om nog maar te zwijgen over schaatsen of chocoladeletters.

Ecuador: La fundación

Fundación Don Bosco, zo heet onze werkplek. Het is een tehuis waar dagelijks 150 kinderen komen lunchen (een almuerzo oftewel lunch bestaat uit soep, rijst, kip/vis en groente/salade). De kids zijn tussen de 6 en 16 jaar en zijn schoolkinderen of werken in de stad als schoenpoetsertjes. Buiten de lunchtijden om blijven er een hoop om huiswerk te maken.

Maak een gratis website of blog op WordPress.com.

Omhoog ↑