Stukjes uit mijn dagelijks leven, waar ter wereld dat ook moge zijn.
Hoe je het ook went of keert, die stad heeft ook z'n grauwigheid. Na tien jaar betonstaren hebben mijn ogen zich ontwikkeld tot radars die continu de omgeving afspeuren naar kleur. Bomen, bloemen, pasgeverfde raamkozijnen: goed, maar niet afdoende.
Het einde van het jaar, en kerst in het bijzonder brengen vaak allerlei gevoelens met zich mee. Je weet wel, gevoelens van saamhorigheid, liefde, vrede-op-aarde, nieuwe hoop en nieuwe dromen voor het komende jaar. Ik vermoed dat het toch vooral de groene naalden, lichtjes en eventuele sneeuw zijn die deze gevoelens versterken. Want hier bij 30 graden in de schaduw, zijn ze nagenoeg afwezig.
Hieronder een korte samenvatting in foto's van onze dag en het feest. Van het - onvergetelijke - feestje 's avonds heb ik nog geen foto's binnen. Naar verwachting zullen ze alles behalve representabel zijn: veel karaoke, daiquiri's, afropruiken en brillen, infantiel gedans en gespring, een zooitje dus. Uit respect voor de vaste karaokezangers en zangeressen... Lees verder →
Ik prees mezelf altijd gelukkig dat ik niet in Tokio (of Londen) woonde, en niet dat afschuwwekkende reizen als sardientjes in overvolle metro's hoefde te ondergaan. Met mannetjes die "helpen" de mensen naar binnen te stouwen. Vandaag was zo een dag waarop ik had gewild dat we hier van die mannetjes hadden.
Vanuit Nederland wordt me vaak gevraagd hoe onveilig Buenos Aires nou eigenlijk is. Over berovingen, trends, boefjes en criminelen en de politie.
Na twee jaar is er ook een einde gekomen aan mijn dagelijkse belevenissen in de hip-chique doch gemoedelijke stadswijk Palermo. Tegenwoordig werk ik in de edgy volkswijk Monserrat. Deze twee wijken zijn als Justin Bieber en Liam Gallagher: ik kan er niet over uit hoe verschillend ze zijn.
Of je hier nu bent als toerist of als inwonende, er is ongelofelijk veel te doen in la gran capital. Tango, Voetbalwedstrijden en Polowedstrijden heb ik express achterwege gelaten, zodat er ruimte over blijft voor mijn persoonlijke favoriete uitstapjes die je waarschijnlijk nooit had verwacht.
Buenos Aires en Amsterdam zijn zo in ongeveer alle opzichten tegenpolen. Maar er is één ding waarin het enorme BA de pittoreske stad aan de Amstel langzaam maar zeker benadert: en dat is in het aantal fietsers. In onze metropool hebben we te maken met een fietsenleger dat exponentiëel groeit en haar vleugels flink aan het uitslaan is.
Als het goed is, is na een vakantie je lichaam tot rust gekomen, je batterij opgeladen, je hoofd opgefrist en staan je hersens weer in de juiste modus. Dat leidt er vaak toe dat je je thuisland weer met een frisse blik bekijkt. Andere dingen vallen je op. Bij mij is dat ook het geval.
Overleven in Buenos Aires gaat een stuk makkelijker als je de juiste aanbevelingen krijgt: welke sportclub, welke visboer, welke kapper... Het niveau van een heleboel diensten varieërt zodanig dat je dikwijls van een koude kermis thuiskomt, daarom is het nuttig altijd eerst in je omgeving naar aanbevelingen te vissen.
world pieces 