#136 – De meestgestelde vragen over de Camino del Norte

We kennen allemaal wel iemand die ‘naar Santiago’ is geweest. En dat is ook niet zo gek want de Camino de Santiago is immens populair bij zowel wandelaars als fietsers. Alleen al in september dit jaar startten er meer dan 40.000 mensen met deze pelgrimstocht. Het gros (63%) van de wandelaars doet de Camino Francés, de meest klassieke pelgrimstocht in Spanje. Ik koos begin oktober voor de veel minder populaire Camino del Norte (6% van de pelgrims in september), juist omdat die wat rustiger is, maar ook vanwege de indrukwekkende uitzichten en landschappen.

De Camino del Norte loopt, op de laatste paar etappes na, vrijwel helemaal langs de noordkust van Irún tot Santiago de Compostela. Ik heb verspreid over 12 dagen ongeveer 250 km gelopen. De volledige Camino del Norte beslaat 823 km, waarvoor je 5-6 weken moet rekenen.

Ik kreeg hier heel wat vragen over, dus het leek me leuk om deze in een blogpost te beantwoorden.

Hoeveel kilometer loop je per dag?

Gemiddeld liep ik ongeveer 25 kilometer per dag. Rond de 30 kilometer is ook te doen, zeker op vlakke paden en wegen, maar iedere dag 30 km of meer zou ik voor mezelf fysiek net iets te pittig vinden.

Sommige mensen lopen toch vanaf hun eigen woonplaats helemaal naar Santiago?

Ja, die zijn er wel, maar verreweg de meeste mensen beginnen hun camino in Spanje of Portugal. Dit kaartje geeft een overzicht van de ‘officiële’ routes.

Van waar tot waar heb je gelopen?

Van Irún, op de Franse grens, naar Santander. Deze route loopt langs de kust, je komt langs veel strandjes, kliffen en rotsen. Mij werd aangeraden om in Irún te beginnen omdat juist de eerste drie dagen het allermooist zijn. Dat zou best wel eens kunnen! Ik ben heel blij dat ik daar gelopen heb, het was ongelofelijk afwisselend, geen moment saai, de foto’s zeggen waarschijnlijk genoeg. De verleiding is groot om overal te stoppen en foto’s te maken of ergens gewoon uren te blijven zitten en genieten van het uitzicht. Maar ja, je moet toch weer door.

Wat voor soort mensen kom je tegen?

De mensen die ik ontmoette waren allemaal reislustige, sportieve mensen die ook een stukje zingeving zoeken. Sommigen hadden net een vervelende periode achter de rug, zoals bijvoorbeeld een verbroken relatie of behandeling voor kanker. De leeftijd varieerde tussen de 21 en 70 en ze komen overwegend uit Spanje, Duitsland, Frankrijk, Engeland en Nederland. Zijn ze religieus? Helemaal niet. Het is opvallend hoe snel je met elkaar vertrouwd raakt, waarschijnlijk omdat je samen loopt, eet, rust en vervolgens ook nog samen in een stapelbed slaapt!

Moet je kampeerspullen meenemen?

Nee, in Spanje is dat totaal niet nodig. Er zijn albergues in de grotere dorpen en steden, en daar kun je op vertoon van je pelgrimspaspoort slapen tegen een voordelig tarief (meestal 5 of 10 euro) of een donatie. Mocht je vanuit je eigen woonplaats starten, dan zijn er wellicht minder overnachtingsmogelijkheden en ben je aangewezen op hotels, pensions, logeren bij vrijwilligers (ex-pelgrims bijvoorbeeld) en eventueel kamperen.

Hoe zwaar is je rugzak?

Ik heb die van mij niet gewogen, maar heb echt heel weinig meegenomen. De algemene regel is dat je idealiter maximaal 10% van je lichaamsgewicht op je rug draagt. Ik denk dat er inderdaad maar 6 of 7 kilo in mijn rugzak zat. Daar komt dan nog een fles water bij en ik kreeg het nog net voor elkaar er wat eten voor onderweg bij te proppen.

Viel het mee of tegen? In welk opzicht?

Het vele lopen is me meegevallen. Ik wist dat 20 km per dag lopen fysiek wel zou lukken, maar niet wat er daarna zou gebeuren. Het ging prima, de prettige temperatuur en het lekkere weer hielpen ook mee. Vooral als je samen met iemand loopt gaat de tijd veel sneller en let je niet op pijntjes of ongemak.

Ook verwachtte ik leuke mensen te ontmoeten en dat was zeker waar! Ook de hospitaleros en locals die je onderweg ontmoet waren erg amicaal. Je voelt je zo welkom overal, maar niet op de manier waarop een toerist welkom wordt geheten. Een pelgrim is op een persoonlijke missie, en je ziet dat mensen dit waarderen.

Ik zal nog een apart blogje wijden aan de bijzondere ontmoetingen, wijsheden, waarheden en reflecties die dit weliswaar korte stukje camino teweegbracht.

Wat me enigszins tegenviel is dat je op de Camino del Norte wel echt in je gidsje of op internetsites moest kijken. Op veel plekken waren er twee routemogelijkheden, bijv. langs de kust en meer door het binnenland, of over de berg of langs de vlakke (snel)weg. Vaak was een van de twee opties veel langer of zwaarder dan de andere. De bewegwijzering is niet altijd even duidelijk, dus op die dagen moest je echt even je huiswerk doen!

Ook moet je in oktober (naseizoen) goed kijken of albergues open zijn en zonodig informatie inwinnen over de overnachtingsmogelijkheden. Wij hebben een keer voor een dichte albergue gestaan, om vervolgens nog 14 km extra te lopen naar de volgende.

De albergues zijn wisselend van kwaliteit. Soms zijn de bedden heel comfortabel, schoon en krijg je een lekker ontbijt. De andere keer is het allemaal heel primitief. Dit is nu juist waar de camino om draait. Het is een totale verrassing wat er op je pad komt, je hebt niets aan verwachtingen, je moet het doen met dankbaarheid en je twee voeten.

Hoe kwam je eigenlijk op het idee?

Dat lees je hier. Maar mogelijk speelt er nog iets (onbewust) mee: Santiago zit in mijn naam. Jakobien komt van Jakob, en Jakob is in het spaans Santiago. In Nederland en Duitsland noemen ze de camino ook wel de (Sint) Jakobsweg.

Is het betaalbaar? 

Ja. Ik gaf ongeveer 25 euro per dag uit aan overnachtingen en eten. Als je elke dag in restaurants eet of de albergues inruilt voor hotelletjes, wordt het iets duurder.

Is het een aanrader?

JA! Als je van lopen houdt, en van in de natuur zijn, dan is het een dikke aanrader.

Ga je het nog eens doen?

Jazeker, ik wil zo snel mogelijk verder gaan waar ik gebleven ben. Ook de Camino Aragonés zou ik graag willen lopen, en wie weet volgen er nog meer.