Peru: Just a brick in the wall

Stel je voor: een stad  aan de kust, het strand totaal verlaten, stoffige wegen met riksja’s en taxi’s, oftewel bejaarde Toyotaatjes, en hier en daar een nog veel meer bejaarde Chevrolet uit de jaren ’70 of omstreeks (enorm zijn die dingen). Er lopen overal honden. De meeste huizen zijn verwoest, anderen staan nog maar half overeind, er zijn veel tijdelijke bouwsels zoals houten hutjes, tenten en constructies van zeildoek.  Sommige mensen hebben een klein kraampje op straat, vlak voor hun woning, waarin ze snoep, vruchtensap of hamburgers verkopen. Deze stad, Pisco, werd in augustus 2007 geteisterd door een 2 minuten durende aardbeving. Die kostte 600 mensen het leven en een veel groter aantal hun huis. Behalve in de eerste maand na de ramp heeft de overheid van Peru geen hulp of compensatie geboden.

Hier heb ik de afgelopen twee dagen de pikhouweel, schep, kruiwagen en slash hammer (wat is dat in het Nederlands?) gehanteerd. En morgen de drillboor! Jeeeej! Dit in het kader van Hands On – Disaster Relief, bekend van opruimwerkzaamheden na de Tsunami in Thailand, orkaan Katrina in New Orleans en andere rampen. Deze supertoffe organisatie heeft hier direct na de ramp een heel kamp opgezet waar we momenteel met 106 vrijwilligers wonen. Tot eergisteren was iedereen welkom om te komen helpen met puinruimen (Centro Rumble & Playa Rumble), noodvoorzieningen bouwen voor de kerk, een nieuwe school en gemeenschappelijk sanitair in de buitenwijken (Shitters & Showers). Ik heb er eventjes van kunnen proeven en de goede sfeer in het kamp kunnen ervaren, maar helaas komt er voor iedereen voortijdig een einde aan het project. Het probleem is namelijk – hoe kan het ook anders in Peru – veiligheid. Verschillende keren zijn er vrijwilligers beroofd en bedreigd, zodat we niet meer alleen over straat kunnen en het strand is sindsdien verboden gebied voor ons. De oprichter, David Campbell uit de VS, is speciaal overgekomen om de situatie te bekijken en te bespreken en atoen is beslotaen om het project te beeindigen, twee weken voor het geplande einde. Ik had ook graag langer gebleven om het bikkelharde, smerige werk te doen, Inca Kola en spaghetti en taart van de locals te ontvangen en me te vermaken met de andere vrijwilligers, maar helaas… Niettemin hebben we morgen een galadiner in het enige overgebleven high class restaurant in de stad, waar we vast meer spaghetti gaan nuttigen, evenals ijscoupes en de enige echte cocktail van Peru: in dit geval zeer toepasselijk de Pisco sour geheten.

Dus, maandag gaat de reis verder naar Arequipa en Cuzco, de toeristische zwaartepunten van Peru. Ondertussen ga ik even rondsurfen op www.southamericanexplorer.org om te zien of ik mijn vrijwilligers-werkdrang nog ergens anders kwijt kan…

Voordat ik het vergeet: als je in plaats van Google voortaan Aidgle gebruikt, wordt er bij iedere zoekopdracht een klein bedrag gedoneerd aan Hands On, wat geweldig is omdat deze organisatie aanwezig is in rampgebieden overal ter wereld. Ze werkt efficient en met minimale kosten: er zijn alleen gratis vrijwilligers die zelf ter plaatse komen en men bepaalt samen met de locals waaraan de projecten precies gewijd worden.

!! UPDATE !!

Hoewel de organisatie niet meer in Pisco werkt, zijn we met een groep van ongeveer 15 mensen naar een stadje verderop, Chincha, gegaan. Hier herconstrueren we nu noodklaslokalen van bamboe en hout. Dit project kan voorlopig wel doorgaan, en wordt gefinancieerd door Unicef. Het is gelukkig iets minder zwaar werk dan stenen verplaatsen en muren in elkaar slaan, en superleuk met elke avond een kampvuur, echt het scoutinggevoel! Maar… deze maandag vertrek ik weer naar Lima voor een bezoekje aan NAPA, oftwel het Peruaanse Jeugdjournaal (en mochten jullie nu denken: Jackie zit bepaald niet stil, nee inderdaad, haha). Chau chau!

Advertentie

5 gedachten over “Peru: Just a brick in the wall

Voeg uw reactie toe

  1. Hee wat grappig om te lezen dat je in Pisco was. Ben ik ook nog 1 dagje geweest. En heb je pisco sour gedronken?? Fiiiiieeees!!! haha.
    Ik ben benieuwd hoe het in Arequipa is en wat je van Cuzco vind! Uiteraard ga je ook naar de Macchu Picchu toch? Vergeet oude inca stad Ollaytaytambo niet!

    Have fun! En niet teveel inca cola drinken he;)

    Kus!

  2. Hey you,

    Heb hier eindelijk weer eens bijgelezen, maar wat een verhalen zeg! Wat onwijs goed dat je je met die beroving zo geweerd hebt, ik zou echt zo clueless zijn :S Een echte independent woman 😉
    Zo zonde verder dat het HoR project voortijdig is geeindigd, typisch weer een voorbeeld van hoe een aantal mensen het compleet verpesten voor de rest..
    Je blogs zijn verder heel erg mooi geschreven, het werkt wel aanstekelijk moet ik zeggen! 😉

    Kus Sas

  3. he lieve Jakobien, wat zonde dat deze dingen gebeuren zoals berovingen en bedreigingen bij hulpverleners, bah. Ik heb nog een paar mooie filmpjes op Youtube gezien over dit project van HandsOn, mooi hoor. Ik heb gezien hoe de situatie daar is, niet te geloven. Dag schat, contact je per mail z.s.m. en ben trots op je! Mama Engelien

  4. He, een heel stuk geschreven en vergeten mijn email adres in te vullen en nu is alles weg!

    Hoe dan ook, wat ik wilde schrijven was dat ik echt bewondering heb voor de manier waarop jij op reis gaat. Amper iets op je rug en slapen in de meest budget budget hostelletjes. Je bent echt een bikkel. En dan ook nog een pen durven stelen van de douane!

    Ik ga meestal toch voor de net iets minder budget budget hostelletjes en ik laad mijn backpack ook graag zo vol alst maar kan (al was jij volgens mij van mening dat ik dit keer toch maar bar weinig bij me had 🙂 en je had gelijk, mijn moeder heeft al vele pakjes op moeten sturen.

    Jouw verhalen laten mijn handen echt jeuken om mijn backpack weer vol te proppen en op pad te gaan en ik weet dat Jesse ook staat te popelen, Chili is een land dat heel hoog op mijn lijstje staat, ging je daar ook nog naartoe?

    Ik vind het ook echt geweldig van je dat je al dat vrijwilligerswerk doet, je moeder heeft inderdaad echt reden om trots op je te zijn!

    Liefs Natas

  5. hey jak, wat een spanning en avontuur weer zeg! Jammer dat een paar van die cabrons het zo verpesten voor de vrijwilligers.. Ik kijk weer uit naar foto’s, zodat we de sfeer een beetje kunnen proeven in het koude NL..

Reageer op deze post

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Twitter-afbeelding

Je reageert onder je Twitter account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s

Blog op WordPress.com.

Omhoog ↑

%d bloggers liken dit: