Argentinie doet niet aan inburgeringsexamens, maar het land heeft wel een veelgeprezen alternatief voorhanden: psychologische hulp.
Buenos Aires is namelijk, naar veelvuldig horen zeggen, het mecca van de psychologie. Er zijn meer psychologen beschikbaar per aantal inwoners dan waar ook ter wereld, de universiteiten “verwerken” en “verwekken” hordes psychologiestudenten, psychologie is een van de populairste onderwerpen in de boekwinkel, de congressenagenda, de krant en in de gesprekken van alledag. De grootste zorgverzekeraar geeft iedereen 30 sessies bij een psycholoog. Zou ik het niet proberen? Met mijn vage klachten die klinken als: ik ben zo druk in mijn hoofd, ik blijf alles maar analyseren, heb een frustrerende spanning in mijn handen, ik voel duidelijk een stress maar mijn werk of studie opgeven wil ik niet, moet ik mijn leven soms anders organiseren?
Vrije tijd is schaars
Alicia, mijn psychologe, diagnosticeerde als volgt: deels is het je persoonlijkheid, maar het adaptatieproces is key. In Argentinië is het een basisgegeven dat vrije tijd en geld schaars zijn. In Nederland voor velen ook, maar het verschil is dat het daar een georganiseerde samenleving betreft waar de overheid, de instanties en bedrijven hun verantwoordelijkheid kennen, en dankzij hen is het leven van de gemiddelde Nederlander een stukje makkelijker.
In Argentinië bestaan diezelfde instanties ook, en bieden min of meer dezelfde diensten aan. Maar wanneer het moment is gekomen waarop je ook daadwerkelijk gebruik wilt maken van deze diensten, dan wordt je het leven absoluut niét makkelijker gemaakt. (Voorbeeldje: afspraak maken bij een dokter vanwege een simpele klacht. Je zoekt in de catalogus van je zorgverzekering naar het soort specialisme zoals gineacologie, oftalmologie, kinesologie of traumatologie (als je tenminste weet wat wat is). Vervolgens bel je een dokter bij jou in de buurt. Je komt op het gevraagde tijdstip binnen, en wacht, na een uur ben je aan de beurt. Je moet een bloed/bacterie/urine-onderzoek laten doen, dat kan alleen bij een speciaal daarvoor in het leven geroepen medisch onderzoekscentrum. Hier dien je weer een afspraak te maken, te wachten en geholpen te worden. Men heeft de resultaten na een week. Je dient deze zelf op te halen tijdens kantooruren. Je hebt inmiddels je dokter gebeld voor de vervolgafspraak, en je kunt pas over 3 weken terecht omdat alles vol zit. Je overweegt op zoek te gaan naar een andere dokter).
Stupiditeiten
Alle pogingen om bewust, relaxt, zen, georganiseerd maar toch spontaan, (lang) en gelukkig te leven worden dag in dag uit bruut verstoord door zich herhalende, estupide maar noodzakelijke onbenulligheden. Vaste lasten die persoonlijk en in contanten betaald moeten worden vind ik zelf het meest onzinnig. Maar er zijn ook het huidige onhoudbare, openbaar vervoersysteem (waar alleen met muntgeld, dat niemand heeft, betaald kan worden), de genadeloze spits, de hypermoderne supermarkten die in ALLES langzamer zijn dan welke buurtwinkel dan ook.
Kortom, je schaarse vrije tijd en geld wil je het liefst inzetten om weer in de zenmodus te komen, maar er komt altijd wel iets tussen. De Argentijn is hieraan gewend en gebruikt al schouderophalend een gezegde als “es lo que hay” (dit is wat er is), of “la gente esta muy loca” (de mensen hier zijn hartstikke gek). Juist. Zo ver ben ik dus nog niet.
Verantwoordelijkheden
De psychologe zegt me bijvoorbeeld welke verantwoordelijkheden ik niet op me hoef te nemen als werkende en studerende carrierevrouw: koken (“behalve wanneer je toevallig zin hebt”), boodschappen doen (“want je vriend heeft meer tijd over”) en de schoonmaak (”altijd uitbesteden. Punt”).
Vooral dat laatste deed een klein eurekalampje branden in mijn bovenkamer. En niet voor niets, zo bleek vandaag. Ons huis is, dankzij Maria, voor het eerst in maanden tijd ECHT schoon en ik begrijp volledig waarom deze ongekende mentale sensatie van citroentjesfris, orde, rust en balans, en dat bovendien in je eigen huis, voor zovelen hier onmisbaar is.
world pieces 